Jak zapewne każdemu z nas świetnie wiadomo, konsola Sony Play Station 3 jest jedną ze zdecydowanie najlepszych konsol do gier wideo w chwili obecnej na rynku. Nintendo Wii od chwili wprowadzenia w konsoli do gier wideo Sony Play Station 3 możliwości sterowania gier ruchem odpadło z rywalizacji. Pozostał jeszcze XBOX 360 ze swoim system kontroli ruchów, który został nazwany KINECT. Oczywiście na tym etapie jest jeszcze zdecydowanie za wcześnie, aby móc mówić o tym, która z konsol lepiej wypada właśnie pod owym względem kontroli ruchem. W każdym razie jak najbardziej oczywistą rzeczą jest to, że Sony Play Station 3 jest zdecydowanie najbardziej wydajną maszyną, na której można grać w gry wideo. Procesor Sony Play Station 3 posiada aż osiem rdzeni. Jeden jest główny, a pozostałych siedem jest wyspecjalizowanych w konkretnych zadaniach, co znacznie zwiększa wydajność konsoli Sony Play Station 3 w grach. Oczywiście od niedawna w konsoli Sony Play Station 3 można również sterować gry ruchem. Odbywa się to na zasadzie kamer, które badają nasz ruch. Jest to zupełnie inne rozwiązanie niż w przypadku konsoli XBOX 360 oraz Nintendo Wii. W tej pierwszej bowiem mamy do czynienia z czujnikami ruchu, a w tej drugiej ze specjalnymi kontrolerami ruchu wyposażonymi w czujniki ruchu. Jest za wcześnie, aby powiedzieć, który z tych systemów jest najlepszy. W każdym razie nie ulega żadnym większym wątpliwościom, że konsola do gier wideo Sony Play Station 3 jest wręcz wyśmienitym sprzętem, jak najbardziej godnym naszej uwagi. Konsolę Play Station 3 wyróżniają przede wszystkim naprawdę bardzo bogate możliwości multimedialne. Play Station 3 posiada bowiem możliwość odczytywania filmów na Blu-ray i DVD, muzyki i zdjęć z sieci lokalnej oraz dodatkowo jeszcze z wszelkiego rodzaju nośników USB takich jak na przykład pendrive, dyski twarde, aparaty cyfrowe oraz odtwarzacze muzyki. Co więcej, w Play Station 3 dość znacznie rozwinięta w stosunku do poprzednich konsoli marki Sony została obsługa Internetu. Play Station 3 ma wbudowaną przeglądarkę internetową, która to umożliwia nam oczywiście przeglądanie stron WWW. Ponadto Play Station 3 ma również sieć PlayStation Network, która to umożliwia nam granie w gry w trybie multiplayer, przechowywanie listy przyjaciół oraz naprawdę wręcz bardzo łatwy kontakt z nimi. Mamy tutaj również możliwość grania w gry online oraz możliwość ściągania gier i wszelkiego rodzaju innych materiałów wprost z PlayStation Store. Obsługę konsoli Play Station 3 i korzystanie z Internetu ułatwia nam dość znacznie możliwość podłączenia komputerowych myszek oraz klawiatur. Warto nadmienić, że w Play Station 3 kompatybilne są wszystkie na USB oraz większość na Bluetooth. Jednakże trzeba także przyznać, że większość gier z nich nie korzysta. Wbudowane w konsoli do gier Play Station 3 złącze Ethernet oraz obsługa sieci bezprzewodowych Wi-Fi umożliwiają naprawdę wręcz bardzo łatwe podłączenie konsoli Play Station 3 do Internetu. Jak więc świetnie wręcz widać, możliwości multimedialne konsoli Play Station 3 są naprawdę olbrzymie.

Decyduje się więc na dołożenie kamienia 3-2 do układu w innym miejscu (rys. D64), co pozwala na zdobycie 25 punktów (5X5) i wyznacza nie określony dotąd rytm jednego z rzędów: 4. 1, 3, 5, 2… Czesław dokłada kamień 2-1 za 36 punktów (6×6) – rys. D65. Po piqtej turze gry Adam zdobył 299 punktów, Bogusław 269 i Czesław 317. Adam dokłada następnie kamień 5-5, co tworzy dwa nowe rytmy (poziomy 5. 1, 5… i pionowy 5, 5, 5… oddzielony od rytmu czwórek w tej somej kolumnie przerwq w układzie). Za dołożenie tego kamienia zdobywa 18 punktów (3X3X2), co nie daje wiele, ale za to pozbywa się jednego z dwu identycznych kamieni. Sytuację tę przedstawia rys. D,^. Bogusław dokłada kamień 5-1 (rys. Dć7), zdobywajqc 33 punkty (3X11). Czesław dokłada kamień 4-2 (rys. Dć8), zdobywajqc 12 punktów (3X4). Po szóstej turze gry Adam ma na koncie 341 punktów, Bogusław 302, Czesław zaś 329. Adam wykłada teraz swój drugi dublet piqtek (rys. D69), uzyskując 24 punkty (3X4X2). Bogusław dokłada kamień 5-3, zdobywajqc 12 punktów (rys. Dyo). W ten sposób, by w całym prostokącie te same liczby oznaczone na połówkach kamieni (piqtki, czwórki, trójki, dwójki i jedynki) występowały zawsze w układach po trzy na trzech sąsiadujących ze sobą kwadratach prostokąta poziomo albo pionowo. Przykładowy układ domo-solo i jego rozwiązanie przedstawia rys. D75. Istnieje wiele różnych prawidłowych układów domo-solo. Można utrudnić układanie domo-solo, określając z góry, jakie liczby mają znaleźć się no połówkach kamieni w określonych miejscach prostokąta po wykonaniu układu (w czterech rogach, w różnych miejscach prostokąta, które można obejść kolejno ruchem konika szachowego, w dwu rogach i na przekątnej między nimi). Przy wyznaczaniu liczby do układu nie wolno żadnej z nich powtórzyć więcej niż dwukrotnie. Wszystkie tak utrudnione układy dają się zawsze rozwiązać. Dwa przykładowe utrudnione układy domo-solo są przedstawione na rys. D76 i na rys. D77. Jeżeli w grze chce uczestniczyć więcej osób, to wystarczy każdemu z graczy po 15 kamieni. Uczestnicy ustalają jakiś utrudniony układ domo-solo i rozwiązują go na czas.