W przypadku wielu gier towarzyskich potrzeba planszy, kostek, pionków, kart czy czegokolwiek innego umożliwiającego grę. W grach RPG natomiast, zaawansowani gracze z dobra wyobraźnią tak naprawdę nie potrzebują niczego. Wszystko co jest im potrzebne to znanie zasad gry i wyobraźnia. Jednak dla początkujących graczy nie jest już tak łatwo. Mimo iż potrzebują znacznie mniej niż do innych gier towarzyskich. Trzeba zacząć oczywiście od ilości osób. Minimalna ich ilość to dwa, maksymalna.. właściwie nie ma ograniczeń, ale nie poleca się grać w więcej niż 6-7 osób gdyż traci się na płynności gry i część osób może się momentami nudzić. Ograniczeń wiekowych właściwie nie ma. Od gracza wymagana jest znajomość zasad, wyobraźnia i umiejętność zrozumiałego wypowiadania się. Z przedmiotów materialnych, wszystko co potrzeba to karta postaci dla każdego z graczy, gdzie są spisane cechy, umiejętności i ekwipunek ich bohaterów, którymi kierują w rozgrywce, dla Mistrza Gry natomiast kości (jest ich 6 rodzajów, korzysta się jednak zazwyczaj tylko z 3), podręcznik z zasadami, oraz notatki własne. Mając to wszystko możemy swobodnie zaczynać grę. Mistrz Gry przedstawia graczom to co widzą ich postacie, to gdzie się znajdują, to co ich otacza. Gracze natomiast decydują co robią ich postacie, gdzie chcą iść, co zrobić, z kim porozmawiać. Całość polega na wymianie tych informacji. Na początku Mistrz Gry podaje wymagane informacje dotyczące środowiska w którym znajdują się gracze. Następnie gracze decydują co zamierzają zrobić, mogą się między sobą naradzić i następnie przekazać informacje Mistrzowi Gry o swoich decyzjach. Potem Mistrz Gry, szybko analizuje decyzje graczy i podaje informacje jakie z tego wyniknęły, co się zmieniło, co się stało, albo odwrotnie, co pozostałe takie samo. Taka wymiana informacji ciągnie się do samego końca rozgrywki, aż cel Mistrza Gry/graczy zostanie osiągnięty, bądź w niektórych przypadkach aż bohaterowie wszystkich graczy zginą czy to w walce, czy w wyniku nieszczęśliwych (tylko z nazwy, wszystko jest zaplanowane przez Mistrza Gry) wypadków. Występuje również czynnik losowy.

W słowie MAMA znajduje się ona na drugim rr:ejscu, A w słowie ARKA na pierwszym – a więc nie jest to trafienie). Bogusław strzela słowem TARA – zero trafień. Adam wybiera następnie słowo META – jedno trafienie (trafił, choć o tym nie wie, po raz drugi tę samq, trafioną już uprzednio literę A; litery trafione melduje się zawsze nie informując jednak, że były już uprzednio trafione). Bogusław strzela słowem OMAM – zero trafień. Adam strzela TRYL – jedno trafienie. Adam ma nad czym pomyśleć – w słowach MAMA i TRYL nie powtarzają się litery, a w każdym z nich jest jedna litera trafiona; Adam jest pewien, że trafił już dwie różne litery słowa przeciwnika, ale które? Bogusław wybiera słowo KINO – jedno trafienie. Adam strzela TARG – zero trafień. A więc literą trafioną w słowie TRYL nie jest T, w słowie MAMA zaś nie jest litera A na drugiej pozycji; Adam dochodzi do wniosku, że najprawdopodobniej trafił ostatnią literę A i drugą literę R, a więc słowo Bogusława wygląda tak: – R – A. Po zgłoszeniu przez gracza słowa posiłkowego kontrpartner ustala liczbę trafień. Trafieniem jest wystąpienie tej samej litery na tym samym miejscu zgłoszonym w słowie posiłkowym i w, macierzystym słowie gracza. Ta sama litera, lecz w innym miejscu w słowie, nie liczy się jako trafienie. Gracz melduje przeciwnikowi liczbę trafień (zero trafień, dwa trafienia, trzy trafienia), nie mówiąc jednakże, jakie litery i na jakich miejscach zostały trafione – po czym sam przystępuje do rozgrywki – zgłaszając swoje słowo posiłkowe. Gra toczy się do chwili, gdy jeden z graczy osiągnie cztery trafienia, to znaczy odgadnie słowo macierzyste przeciwnika. Partia przykładowa: Grają Adam i Bogusław. Adam jako swoje słowo macierzyste wybiera KRET, Bogusław ARKA. Rozgrywkę rozpoczyna Adam, zgłaszając słowo MAMA i dowiaduje się, że osiqgnqt jedno trafienie (w słowach MAMA i ARKA na tym samym, czwartym miejscu znajduje się litera A; choć w jednym i drugim słowie występuje jeszcze jedna litera A,

Przedstawione jest przykładowe zakończenie partii. Jest to pole walki Adama wypełnione następującym zestawem liter: sześć liter A, dwie B, dwie C, cztery E, jedna G, dwie I. jedna J, dwie K, jedna M, jedna N, trzy O, jedna P, jedna Q, cztery R, jedna T, jedna U, jedna W i dwie litery Z. Oczywiście w czasie rozgrywki połowę tych liter strzelił sam Adam, drugq zaś połowę Bogusław. Jest to bardzo łatwy zestaw liter, nie występuje w nim ani jedna litera szczególnie trudna do umieszczenia w jakimś słowie (jak np. Ą, Ę, Ć, Ń, Ś, Ź czy Ż. Adamowi udało się ułożyć tylko jedno słowo sześcioliterowe za 20 punktów – pionowo-KAWIOR. Słowo pięcioliterowe za 10 punktów jest także tylko jedno – poziomo – BERET. Sq cztery słowa cz.eroliterowe po 5 punktów, dwa poziome i dwa pionowe: OKNO, BIEG, BACA i RAJA. Trzyliterowych jest zaś – sześć: jedno poziome, trzy pionowe i dwa na przekątnych polo walki: ARA EMU, ROK, CEP, JON i RAZ. Za wszystkie te słowa Adam zdobył więc łącznie 62 punkty. Jeśli obydwaj gracze majq tę samq liczbę słów pośrednich, wygrywa ten z nich, który w swoich słowach pośrednich ma więcej rzeczowników pospolitych, mniej zaś imion własnych i innych słów. W metamorfozy mogq grać także trzy i więcej osób jednocześnie. Rozgrywka toczy się zazwyczaj na czas, tzn. na przejście od pierwszego do drugiego słowa ustala się dziesięć lub piętnaście minut, zależnie od umowy. Bardzo ciekawq, ale trudną i wymagajqcq wprawy odmianą gry w metamorfozy sq przemiany słów pięcioliterowych. Poniżej są podane przykłady kilku przemian słów pięcioliterowych: Gry umysłowe przy użyciu łatwych do zdobycia, prostych i drobnych zazwyczaj rekwizytów były znane od bcirdzo dawna. W wielu krajach grywano w różne gry kombinacyjne z zastosowaniem .kamyków, muszelek, orzechów, a nawet tylko samych rekwizytów Istnieją także nowe gry tego typu, które powstały kilkadziesiąt czy nawet zaledwie kilka lat temu. Z dawnych i nowych gier, uprawianych przy użyciu łatwych rekwizytów, wybrałem do Skarbnicy gier kilka.

Ze światem typu Heroic Fantasy na pewno każdy z nas miał więcej styczności niż nam się wydaję. Po pierwsze gry RPG między innymi Warhammer, Adventures Dungeons & Dragons, Kryształy Czasu i tym podobne. Drugim źródłem są gry komputerowe. Jest ich tyle, że aż trudno cokolwiek wymienić. JHeroic Fantasy jest na tyle popularnym klimatem, że jest stosowany w 90% przypadków jeśli chodzi o gry komputerowe oparte na jakimkolwiek świecie fantasy. Kolejnym źródłem są książki. Jest to również bardzo popularny klimat świata przedstawionego jeśli chodzi o fantastykę dla młodzieży. Może z nim konkurować jedynie science-fiction, jednak to jest już zupełnie co innego. Ostatnim źródłem dzięki któremu mogliśmy się spotkać ze światem Heroic Fantasy jaki teraz przychodzi mi do głowy to są filmy, których również jest bardzo duża ilość. Wymienię tylko jeden, bardzo popularny, który chyba każdy widział. A jest to Władca Pierścieni. Mimo, iż jest to Heroic Fantasy, to świat (postacie, rasy, historia świata itd.) została całkowicie wymyślona przez J.R.R. Tolkiena, który popisał się niesamowitą wyobraźnia i pomysłem, tworząc tak bardzo rozbudowany świat całkiem samemu. Krajobraz świata opartego na klimacie Heroic Fantasy, bardzo przypominał nasze średniowieczne, bądź wcześniejsze ziemie. Na równinach dominowały lasy i puste pola, gdzieniegdzie przepływały wartkie jednak niezbyt duże rzeki. Główne drogi łączące miasta zwane były traktami, które w przeciwieństwie do innych dróg wyłożone były kostką (jednak oczywiście nie taką jak dziś mamy) w celu polepszenia warunków jazdy. W podróży było można spotkać leśniczych, bądź tak zwanych awanturników przemierzających pola. Tereny równinne zazwyczaj otoczone były górami, w których to krasnoludy miały swoje miasta wydrążone w skałach. W ogromnych rozmiarów lasach swoje kryjówki miały elfy, które bardzo strzegły tajemnicy dotarcia do tychże kryjówek aby żadna niepożądana dusza nie miała do niego wstępu. Centralną krainę jaką przed chwilą opisałem, otaczały inne odległe tereny. Bardzo często na południu znajdowały się krainy pustynne, przypominające dzisiejsze państwa afrykańskie takie jak Egipt. Na północy natomiast z reguły były krainy zwane pustkowiami, gdzie żaden człowiek nie chodził, ponieważ żyły tam straszne potwory oraz czciciele bogów śmierci i demonów. Pomimo iż świat oparty na klimacie Heroic Fantasy różnił się pewnymi elementami od dziś znanego nam świata to jednak zwierzęta nie były tym elementem. Oczywiście są wyjątki, ale ogólnie rzecz biorąc występowały tam zwierzęta takie jak znamy. Po lasach biegały wilki, lisy, dziki, niedźwiedzie, króliki i tym podobne. W miastach natomiast ludzie mieli psy, koty, papugi, fretki a na wsiach standardowo krowy, świnie, konie, kury. Jedyne zwierzęta którymisię świat Heroic Fantasy się różnił to zwierzęta zazwyczaj powiązane jakoś z chaosem (ogólnie pojętym złem) albo zwierzęta magiczne, ale to chyba akurat nie dziwi, bo skoro i magii w naszym świecie nie ma, to trudno żeby istniały zwierzęta magiczne. Są to między innymi jednorożce czy gryfy. Istnieją również inne potwory, które nie do końca można nazwać zwierzętami, ale też na pewno nie są postaciami humanoidalnymi. Są to przykładowo gargulce, czyli kreatury przypominające latające skały, które wyglądem mogą przypominać duże nietoperze. Jak widać poza pojedynczymi wyjątkami, świat zwierząt nie odróżniał się w znacznym stopniu.