Najczęściej gry stworzone w klimacie Heroic Fantasy to gry typu cRPG. W takim świecie najłatwiej bowiem zrobić bardzo ciekawą fabułę, ponieważ taki świat w rzeczywistości nie istnieje, a więc można naginać jego realia dla własnych potrzeb. Dodatkowo jest zamieszkiwany przez potwory i niecodzienne postacie, które dodają smaczku rozgrywce. Najbardziej znanymi grami opartymi na tych klimatach są Diablo, Baldur’s Gate, Icewind Dale, albo trochę inne, jednak to wciąż cRPG Gothic, Wiedźmin. Jak widać wybór gier jest dość szeroki, dlatego też świat Heroic Fantasy jest dość popularny wśród młodzieży, mimo iż sami mogą sobie nie zdawać sprawy z jego nazwy. Świat ten jest pełen przygód, niebezpieczeństw oraz niespodzianek. Pełno w nim różnobarwnych postaci, z których każda charakteryzuje się zupełnie czym innym. Wystarczy zebrać wszystkie elementy, wybrać i poukładać je odpowiednio według własnych potrzeb i mamy świetny pomysł na grę, książkę lub film. Jest to znacznie łatwiejsze niż operowanie na świecie prawdziwym, mimo że znamy go na pewno dużo lepiej. Heroic Fantasy jest jak nazwa wskazuje światem fantasy, gdzie magia nie jest niczym nadzwyczajnym a rodzaj istot inteligentnych jest dużo większy niż w naszym codziennym świecie. Taki świat najłatwiej można przedstawić porównując go do średniowieczna w około XIV wieku. Poziom zaawansowania technologicznego był bardzo zbliżony, jednakże biorąc pod uwagę magię występującą w tym świecie były wyjątki. Jednak w znacznym stopniu, na pierwszy rzut oka świat ten niczym się nie różnił od tego nam znanego. Ludzie (choć tu trzeba nadmienić, że było więcej ras humanoidalnych) chodzili ubrani w podobny sposób, mieszkali w podobnych domach, które znajdowały się w niczym nie wyróżniających się miastach. Pomimo iż istnieje wiele filmów/gier/książek bazujących na tym świecie, to każdy z nich ma swój własny. Można tu nadmienić świat Warhammera czy chyba najbardziej znany Forgotten Realms, znany z Baldur’s Gate, czy z Dungeons & Dragons. Mimo iż obydwa światy mają ten sam klimat, to różnią się większymi bądź mniejszymi szczegółami.

Podchody to gatunek łatwej gry terenowej dla dzieci i dla młodzieży, w którą często gra się na obozach harcerskich oraz wszelkich wyjazdach grupowych. Zabawa jest bardzo prosta, ale wymaga pokaźnej grupy, dlatego warto w nią grać na różnego typu wyjazdach, bo w takich okolicznościach raczej nie zabraknie uczestników. Dużą grupę dzieli się na dwie równe. Jedna z grup ucieka przed drugą. Ta pierwsza w trakcie ucieczki pozostawia za sobą ślady w postaci strzałek, łamigłówek, sugestywnych liścików, a ta druga oczywiście jej szuka. Nie ma tutaj żadnych restrykcyjnych zasad – wręcz przeciwnie, weterani podchodów chętnie wprowadzają do gry jakieś innowacje, modyfikacje i udziwnienia, które sprawiają, że gra jest jeszcze ciekawsza. Żeby nie było zbyt łatwo, grupa pościgowa wyrusza w pościg i poszukiwanie dopiero piętnaście, a czasem nawet trzydzieści minut po grupie uciekającej. Zabawa kończy się, kiedy grupa pościgowa odnajdzie grupę uciekającą, ale oczywiście musi ona też rozwiązać w trakcie poszukiwań wszystkie łamigłówki, które zostawiła za sobą grupa uciekająca. Jeśli zadania, zagadki i łamigłówki nie zostaną rozwiązane, to automatycznie wygrywa grupa, która uciekała i się ukrywała. Z kolei drużyna pościgowa wygrywa wtedy, kiedy grupę uciekające złapie zanim tamta dotrze do ustalonego celu. Do gry nie potrzeba wielu akcesoriów, ale na pewno przyda się blok rysunkowy (na łamigłówki i zagadki, które można wieszać na drzewach), coś do pisania (najwygodniej i najwyraźniej jest oczywiście pisać mazakiem) oraz wstążka lub nici, które pozwolą przywiązać kartki z łamigłówkami do gałęzi. Na obozach harcerskich zazwyczaj w podchody grywa się w lasach, dlatego, że obszar jest ogromny i mylący, co jeszcze bardziej komplikuje grę. Czasem gra się również w miastach, a wtedy strzałki można malować kredą na betonie.

Najlepszym przykładem rozbudowanej gry cRPG jest Wiedźmin. Po pierwsze dlatego, że naprawdę oferuje mnóstwo możliwości i jednocześnie reprezentuje naprawdę duży i ciekawy świat, a po drugie dlatego iż jest to bodajże najlepsza i przede wszystkim uznana na świecie gra polskiej produkcji. W Wiedźminie nie dość, że interakcja z otoczeniem jest bardzo ważnym elementem to walka z potworami również jest niesłychanie ważnym elementem. Dodatkowo gracz może sobie poeksperymentować tworząc mikstury z przeróżnych dostępnych w grze składników. Dodatkowo co najważniejsze fabuła jest bardzo rozbudowana, dostarcza emocji na kilkadziesiąt godzin gry, jest ciekawa, zaskakująca i przede wszystkim nie jest liniowa. Co oznacza iż gra może się potoczyć w różnych kierunkach w zależności od naszych poczynań i wyborów dokonanych w trakcie gry. To wszystko niesie za sobą możliwość zakończenia gry na kilka sposobów co zachęca do przejścia gry po raz kolejny. Jest to większość rzeczy, którymi powinna się charakteryzować naprawdę dobra gra cRPG. Gry cRPG w trybie single player dostarczają graczom niezliczone godziny dobrej zabawy, rozgrywki, nierzadko błyskotliwych dialogów i potężnej dawki dobrego humoru. Każda gra cRPG rozpoczyna się od stworzenia (w większym bądź mniejszym stopniu) naszego bohatera z którym będziemy się mogli później utożsamiać. Zwykle nadajemy mu imię, zmieniamy wygląd oraz dostosowujemy cechy i umiejętności aby spełniał nasze oczekiwania. Następnie stawiamy pierwsze kroki w świecie gry. Zazwyczaj mamy trochę wolnego czasu aby porozglądać się po świecie, zapoznać z systemem gry itp. Równie szybko spotykamy NPC (postać niezależną – kierowaną przez komputera), która opowie nam nieco o świecie w którym się znajdujemy, abyśmy mogli lepiej zrozumieć realia gry. Czasem jednak takie informacje są dawkowane przez cały czas gry, co mobilizuje nas do przejścia jej całej aby poznać wszelkie tajemnice. W dalszej części gry, poprzez wypełnianie powierzonych nam zadań, rozmowę z bohaterami niezależnymi oraz walkę z wrogiem zagłębiamy się w fabułę, która niejednokrotnie jest na tyle ciekawa, iż nie chcemy wstawać od komputera aby poznać ją do końca. Gra samemu czyli single player, znacząco się różni od gier w Internecie czyli trybu multiplayer (a raczej w przypadku gier cRPG MMORPG czyli massively multiplayer online role playing game co oznacza masową grę online cRPG). Od razu trzeba zaznaczyć iż gry oferujące oba wyżej wymienione tryby po prostu nie istnieją. Przyczyną tego jest bardzo prosty powód. Obydwie gry bazują na zupełnie innym stylu rozgrywki. Nie można tutaj stwierdzić co jest gorsze, co się szybciej nudzi, czy w co lepiej grać. O ile grę w trybie single player możemy przejść w kilka dni czy tygodni (w zależności od wielkości świata) to gry w trybie multi player nie da się przejść, ponieważ nie ma ona w sobie jako takiej fabuły, w której można dojść do końca. Taka gra polega na rywalizacji (bądź kooperacji) z innymi graczami w trakcie czego rozwijamy swoją postać, zyskując lepsze umiejętności i ekwipunek, dzięki któremu możemy dostać się do kolejnych lokacji. W momencie gdy zwiedzimy już je wszystkie, gra się nie kończy, możemy wrócić do poprzednich, prowadzić interakcję z innymi graczami i dalej się rozwijać.

Gry RPG czyli Role Playing Game (gra polegająca na odgrywaniu ról) są dość mało popularną odmianą gier. Mimo iż grać w nią może praktycznie każdy i dosłownie wszędzie to stosunkowo mała liczba osób w nią kiedykolwiek grała. Taka gra, choć może to dziwnie zabrzmieć rozgrywa się w 90% w naszej wyobraźni. Czym lepszą i bujniejszą wyobraźnie mamy, tym więcej przyjemności możemy z niej czerpać. Mimo iż takie gry jak każde mają przygotowany zestaw zasad i reguł, to praktycznie każdy autor takiej gry zezwala na ich zmianę (co jest rzadkością) w celu dostosowania gry do własnych potrzeb czy wymagań. Cała gra polega na wymianie informacji pomiędzy jedną osobą (Mistrzem Gry) a resztą graczy. Mistrz Gry odpowiada za przekazanie informacji dotyczących świata w którym odbywa się rozgrywka, a gracze natomiast za informacje dotyczące ich własnych postaci, zachowań, myśli, chęci i tym podobnych. Przy sprawnej wymianie informacji gra toczy się bardzo płynnie i może dostarczyć bardzo dużo zabawy na wiele godzin. Mistrz Gry jak nazwa słusznie wskazuje jest po prostu mistrzem rozgrywki. To od niego zależy co się dzieje w świecie gry. To on kieruję wszystkimi bohaterami niezależnymi oraz do niego należy ostateczne zdanie w każdej sytuacji. Z racji tych przywilejów może czerpać przyjemność z „bawienia” się bohaterami graczy. Jednak pomimo tych zalet, bycie Mistrzem Gry posiada również i wady. Po pierwsze brak przyjemności z bycia graczem, czyli brak możliwości uczestniczenia w rozgrywce (oczywiście rolą się można zamieniać i po jakimś czasie gracz stanie się Mistrzem Gry, a dotychczasowy Mistrz Gry będzie graczem). Poza tym musi znacznie więcej czasu poświęcić na grę. Nie może ograniczyć się tylko do spotkań z graczami. Wcześniej musi obmyśleć całą przygodę, przygotować odpowiedni materiały itp. Dodatkowo musi więcej czasu poświęcić na naukę zasad gry. Większość systemów posiada dwa podręczniki. Jednym z nich jest podręcznik dla graczy, który każdy musi przeczytać, drugim natomiast jest podręcznik dla Mistrza Gry. Są w nim dodatkowe zasady dotyczące prowadzenia walk, czy rozstrzygania sporów bądź podejmowania decyzji w zdarzeniach losowych.