Szachy to wielka rodzina strategicznych gier planszowych, które rozgrywają się na szachownicy o sześćdziesięciu czterech polach, i w które udział bierze dwóch graczy. Wszelkich ruchów dokonuje się za pomocą szachów, które przeciwnicy mają w dwóch różnych kolorach – tradycyjnie jest to biały, który rozpoczyna grę, oraz czarny. W skład każdego zestawu szachów wchodzi osiem figur (król, hetman, którego nazywa się też damą lub królową, dwa gońce, dwa skoczki, często nazywane końmi, oraz dwie wieże) i osiem pionków. Każdej figurze odpowiada ustalona ilość punktów. Gracze na zmianę wykonują kolejne ruchy swoimi szachami, a odbywa się to według ściśle określonych reguł. Jeśli figura bądź pionek jednego z graczy wejdzie na pole figury lub pionka przeciwnika, to automatycznie go zbija. Moment, w którym zagrożona jest pozycja króla nazywa się szachem, a z kolei matem nazywamy postawienie w szachu króla przeciwnika. Historycy dowodzą, że kolebką szachów są Indie. Z biegiem lat ewoluowała nazwa tej gry. Na początku mówiono o grze „czaturanga”, później „czatrang”, a następnie „szatrandż”. Kamieniem milowym dla tej popularnej gry było jej pojawienie się w Europie, gdzie zmieniono reguły gry i zaczęła ona przypominać obecne szachy. Złoty okres szachów przypadł na epokę renesansu, gdzie cieszyła się ogromną popularnością, zwłaszcza we Włoszech i w Hiszpanii. Pojawili się wtedy pierwsi mistrzowie tej gry, a tym samym pierwsze podręczniki dla początkujących. Szachy zaczęły być postrzegane nie tylko jako gra i rozrywka, ale też jako wysiłek intelektualny. Pierwszy wielki międzynarodowy turniej odbył się w Londynie w 1851 roku. Mistrzem okazał się wtedy Adolf Anderssen. Niecałe sto lat później powstała Międzynarodowa Federacja Szachowa i zaczęto organizować szachowe olimpiady.

Celem gry jest uzyskanie jak największej liczby punktów za słowa, które dają się odczytać na polu walki danego gracza. Za każde słowo sześcioliterowe otrzymuje się 20 punktów, za pięcioliterowe – 10 punktów, za czteroliterowe – 5 i za trzyliterowe – 2 punkty. Słowa dwuliterowe nie liczą się. Losowanie rozstrzyga, kto rozpoczyna rozgrywkę. Gracze kolejno na zmianę „strzelają” literami – każdy gracz kolejno wymienia jakąś literę alfabetu, którą wpisuje w dowolnie wybraną wolną kratkę swego pola walki. Jednocześnie tę samą literę na swoje pola walki wpisują do dowolnie wybranych wolnych kratek inni gracze. Wszystkie słowa na planszy czyta się poziomo (od strony lewej do prawej), pionowo (z góry na dół) i na wielkich przekątnych kwadratu ukośnie (z góry na dół)- Słowa wpisane na polu walki powinny być rzeczownikami pospolitymi w pierwszym przypadku liczby pojedynczej. Ten z graczy, który lepiej zaplanował rozmieszczenie kolejnych liter na polu walki i uzyskał więcej punktów za utworzone słowa, wygrywa partię. Jeśli są to rzeczowniki jakoś ze sobą związane znaczeniem, na przykład następujące pary słów: WODA – WINO, ZIMA – LATO, TLEN – AZOT, ŁĄKA – STEP, FOKA – MORS). Zadanie polega na odgadnięciu poprzez słowo wyjściowe (pierwsze w wybranej parze stów) słowa końcowego (drugiego z wybranej pary slow) przy użyciu kolejnych słów posiłkowych, które różnię się od siebie tylko jedną literg i wszystkie majq sens (tzn. coś znaczą w języku polskim). Słowa posiłkowe nie muszq być rzeczownikami w pierwszym przypadku – mogq być dowolne, nie wykluczając imion własnych. Jak można, na przykład, ze słowa wyjściowego WODA przejść do słowa końcowego WINO? Choćby tak:. WODA – WADA -RADA – RATA – ROTA – KOTA – KITA – KINA – KINO – WINO. Do tego przejścia potrzeba było osiem słów pośrednich. Można to zrobić znacznie krócej, przy użyciu tylko czterech słów pośrednich: WODA – WADA – WATA – WITA – WINA – WINO (tutaj użyty został czasownik WITA, co jest dozwolone). Grę w metamorfozy wygrywa ten z graczy, który przeprowadzi przemianę słów przy użyciu mniejszej liczby słów pośrednich (a więc w powyższym przykładzie: gracz drugi).