Przedstawione jest przykładowe zakończenie partii. Jest to pole walki Adama wypełnione następującym zestawem liter: sześć liter A, dwie B, dwie C, cztery E, jedna G, dwie I. jedna J, dwie K, jedna M, jedna N, trzy O, jedna P, jedna Q, cztery R, jedna T, jedna U, jedna W i dwie litery Z. Oczywiście w czasie rozgrywki połowę tych liter strzelił sam Adam, drugq zaś połowę Bogusław. Jest to bardzo łatwy zestaw liter, nie występuje w nim ani jedna litera szczególnie trudna do umieszczenia w jakimś słowie (jak np. Ą, Ę, Ć, Ń, Ś, Ź czy Ż. Adamowi udało się ułożyć tylko jedno słowo sześcioliterowe za 20 punktów – pionowo-KAWIOR. Słowo pięcioliterowe za 10 punktów jest także tylko jedno – poziomo – BERET. Sq cztery słowa cz.eroliterowe po 5 punktów, dwa poziome i dwa pionowe: OKNO, BIEG, BACA i RAJA. Trzyliterowych jest zaś – sześć: jedno poziome, trzy pionowe i dwa na przekątnych polo walki: ARA EMU, ROK, CEP, JON i RAZ. Za wszystkie te słowa Adam zdobył więc łącznie 62 punkty. Jeśli obydwaj gracze majq tę samq liczbę słów pośrednich, wygrywa ten z nich, który w swoich słowach pośrednich ma więcej rzeczowników pospolitych, mniej zaś imion własnych i innych słów. W metamorfozy mogq grać także trzy i więcej osób jednocześnie. Rozgrywka toczy się zazwyczaj na czas, tzn. na przejście od pierwszego do drugiego słowa ustala się dziesięć lub piętnaście minut, zależnie od umowy. Bardzo ciekawq, ale trudną i wymagajqcq wprawy odmianą gry w metamorfozy sq przemiany słów pięcioliterowych. Poniżej są podane przykłady kilku przemian słów pięcioliterowych: Gry umysłowe przy użyciu łatwych do zdobycia, prostych i drobnych zazwyczaj rekwizytów były znane od bcirdzo dawna. W wielu krajach grywano w różne gry kombinacyjne z zastosowaniem .kamyków, muszelek, orzechów, a nawet tylko samych rekwizytów Istnieją także nowe gry tego typu, które powstały kilkadziesiąt czy nawet zaledwie kilka lat temu. Z dawnych i nowych gier, uprawianych przy użyciu łatwych rekwizytów, wybrałem do Skarbnicy gier kilka.

Celem gry jest uzyskanie jak największej liczby punktów za słowa, które dają się odczytać na polu walki danego gracza. Za każde słowo sześcioliterowe otrzymuje się 20 punktów, za pięcioliterowe – 10 punktów, za czteroliterowe – 5 i za trzyliterowe – 2 punkty. Słowa dwuliterowe nie liczą się. Losowanie rozstrzyga, kto rozpoczyna rozgrywkę. Gracze kolejno na zmianę „strzelają” literami – każdy gracz kolejno wymienia jakąś literę alfabetu, którą wpisuje w dowolnie wybraną wolną kratkę swego pola walki. Jednocześnie tę samą literę na swoje pola walki wpisują do dowolnie wybranych wolnych kratek inni gracze. Wszystkie słowa na planszy czyta się poziomo (od strony lewej do prawej), pionowo (z góry na dół) i na wielkich przekątnych kwadratu ukośnie (z góry na dół)- Słowa wpisane na polu walki powinny być rzeczownikami pospolitymi w pierwszym przypadku liczby pojedynczej. Ten z graczy, który lepiej zaplanował rozmieszczenie kolejnych liter na polu walki i uzyskał więcej punktów za utworzone słowa, wygrywa partię. Jeśli są to rzeczowniki jakoś ze sobą związane znaczeniem, na przykład następujące pary słów: WODA – WINO, ZIMA – LATO, TLEN – AZOT, ŁĄKA – STEP, FOKA – MORS). Zadanie polega na odgadnięciu poprzez słowo wyjściowe (pierwsze w wybranej parze stów) słowa końcowego (drugiego z wybranej pary slow) przy użyciu kolejnych słów posiłkowych, które różnię się od siebie tylko jedną literg i wszystkie majq sens (tzn. coś znaczą w języku polskim). Słowa posiłkowe nie muszq być rzeczownikami w pierwszym przypadku – mogq być dowolne, nie wykluczając imion własnych. Jak można, na przykład, ze słowa wyjściowego WODA przejść do słowa końcowego WINO? Choćby tak:. WODA – WADA -RADA – RATA – ROTA – KOTA – KITA – KINA – KINO – WINO. Do tego przejścia potrzeba było osiem słów pośrednich. Można to zrobić znacznie krócej, przy użyciu tylko czterech słów pośrednich: WODA – WADA – WATA – WITA – WINA – WINO (tutaj użyty został czasownik WITA, co jest dozwolone). Grę w metamorfozy wygrywa ten z graczy, który przeprowadzi przemianę słów przy użyciu mniejszej liczby słów pośrednich (a więc w powyższym przykładzie: gracz drugi).