Domino

Na miejscu H do końca rozgrywki nie pojawi się już żadna połówka kamienia – musiałaby to bowiem być trójka (wyznaczony już rytm pionowy) i jednocześnie jedynka, piątka lub czwórka (nie wyznaczony jeszcze rytm poziomy). Na miejscach I i K mogą się pojawić tylko piątki, rozbudowujące pionowy rytm 5, 5, 5… Na miejscu L może się pojawić tylko piątka, rozbudowująca określony już rytm poziomy 4, 2, 1, 3, 5… Podobnie na miejscu 0 może się pojawić tylko czwórka. Na miejscu M może się znaleźć jedynka lub piątka (rozbudowa rytmu poziomego), a także dwójka (wyznaczenie rytmu poziomego: 2, 4, 3, 2, 4, 3, 2…). Wreszcie na miejscu N może się pojawić tylko dwójka (rozbudowa rytmu 5, 2, 3, 5…). Gracz, który w swojej kolejce dokłada do układu jakiś kamień, ma obowiązek dołożyć go tak, by przedłużyć co najmniej dwa rytmy (poziome, pionowe lub jeden poziomy i jeden pionowy). Czasem, ale rzadko, udaje się przez dołożenie jednego kamienia przedłużyć trzy rytmy (dwa poziome i jeden pionowy lub dwa pionowe i jeden poziomy). Po dołożeniu kamienia przez gracza oblicza się liczbę połówek kamieni dwóch (lub więcej) rytmów przez niego przedłużonych (licząc w tym również połówki kamienia właśnie dołożonego) i mnoży je przez siebie; tę liczbę punktów otrzymuje gracz za dołożenie kamienia. Jeśli dokładany kamień jest dubletem, zdobywa podwójną liczbę punktów. Istnieje jedna ważna zasada: kolejne kamienie można dokładać do układu poziomo lub pionowo z jednym wyjątkiem – nie mogą się w układzie znaleźć cztery kamienie przylegające do siebie dłuższymi bokami ani w pozycji poziomej, ani pionowej. W przykładzie zilustrowanym na rysunku D49 na polach C-E i D-F nie moina położyć żadnego kamienia poziomo. Można tylko układać na nich połówki kamieni w pozycji pionowej. Rozgrywka dobiegnie końco, gdy jeden z graczy pozbędzie się wszystkich swoich kamieni (nie otrzymuje za to żadnej premii) lub gdy nikt nie może już do istniejqcego układu dołożyć żadnego kamienia.