Każdy układ kamieni daje wiele możliwości różnych rozgrywek. Z tymi samymi kamieniami partia rytmina między Adamem, Bogusławem i Czesławem mogła przebiegać zupełnie inaczej, kańczqc się takim układem kamieni jak na rys. D74. W tej rozgrywce Adamowi pozostały w ręku kamienie 2-1, 2-2, 1-1, Bogusławowi: 5-1, 5-1, 4-4. 1-1, Czesławowi zaś 5-2, 4-1, 2-2. Rozgrywka zakończyła się szybciej, w ostatecznym rozliczeniu Adam zdobył 97 punktów, Bogusław 99 ć Czesław 135; wynik tej rozgrywki jest więc odwrotny, niż poprzedniej. Dorno-solo (Gra dla jednej osoby, ole może też w niej uczestniczyć kilku graczy). Łamigłówko dominowa, znano i uprawiana w Holandii przy użyciu części kamieni przeznaczonych do gry w domino. Z tradycyjnego kompletu 28 kamieni do gry w domino usuwo się wszystkie szóstki i mydła, pozostaje więc piętnaście kamieni: 5-5, 5-4, 5-3. 5-2. 5-1, 4-4, 4-3. 4-2. 4-1. 3-3. 3-2, 3-1. 2-2. 2-1. 1-1. Zadanie polega na ułożeniu z tych kamieni prostokąta (6X5 kwadratów, biorqc pod uwagę jako jeden kwadrat – połówkę kamienia). Po trzech turach gry Adam ma 50 punktów. Bogusław 180, a Czesław 200. Adam wykłada teraz kamień 4-3 (rys. D60), zdobywając za przedłużenie dwu pionowych rytmów 49 punktów (7X7), Bogusław dokłada kamień 5-1 i również przedłuża dwa pionowe rytmy; zdobywa 64 punkty (8X8),rys. D6i. Czesław następnie dokłada kamień 3-2, dalej przedłużając obydwa pionowe rytmy (rys. D^j) i zdobywa 81 punktów (9X9). Po czwartej turze gry Adam ma 99 punktów, Bogusław 244 i Czesław 281. Do końca rozgrywki jednakże jeszcze daleko. Adam posiada kamień 1 – 1 pasujący do dalszego przedłużenia obydwu układów pionowych, rozbudowywanych w ostatnich ruchach. Niestety nie może go dołożyć na górze układu, ponieważ byłby to czwarty z kolei kamień przylegający do sąsiednich dłuższym bokiem, co jest sprzeczne z regułami gry. Może jednak ten dublet dołożyć na dole układu. Po dołożeniu kamienia (rys. D63) Adam zdobywa rekordową liczbę 200 punktów (10X10X2 – bo to dublet). Bogusław również nie może ułożyć w najdogodniejszy sposób swego kamienia 3-2 (na dole dwu najdłuższych kolumn), pomimo że uzyskałby 121 punktów (11X11), ponieważ byłby to znowu czwarty leżący poziomo kamień.

O ile dziś chyba każdy jest przekonany, że coś takiego jak magia nie istnieje, ewentualnie iluzja, o tyle w Heroic Fantasy magia była czymś normalnym. Oczywiście nie każdy miał do niej dostęp i nie każdy umiał się nią posługiwać, jednak było to coś czego można się było nauczyć. Światy oparte na klimacie Heroic Fantasy posiadały magię opartą właściwie na tych samych mechanizmach. Jedyne co je różniło to rodzaj czaru, przygotowanie oraz kto mógł się tą magią posługiwać. Sam podział magii był praktycznie identyczny w każdym świecie. Była magia natury, którą posługiwali się kapłani, była oczywiście magia nekromancka dostępna jedynie dla nekromantów. Istniała również tzw magia prosta, która mógł posługiwać się każdy, kto choć trochę poznał tajniki magii, oraz magia bojowa dla zwykłych czarodziejów. Ostatnią była magia wykorzystywana przez paladynów. Była to może nie do końca magia, ale specjalne umiejętności, które uzyskiwali od bogów, za to że służyli na ziemi w ich imieniu, nie mniej jednak umieli uzdrawiać, leczyć itp. Miasta w światach opartych na Heroic Fantasy, przypominały średniowieczne miasta naszego kraju. Oczywiście różniły się pomiędzy sobą wielkością, ilością mieszkańców o funkcją. Stolica krainy zawsze była największym i najbogatszym miastem. Pozostałe duże miasta znajdowały się bardzo często przy największych rzekach. Miasta dzielone były na dzielnice, które niejednokrotnie pełniły różne funkcje i gromadziły ludzi z jednego środowiska. Przykładowo były dzielnicy biedoty, kupców, szlachciców i tym podobne. Zazwyczaj w centrum miasta znajdował się targ gdzie było można kupić co się tylko dusza zapragnie. Oprócz tego oczywiście były zwyczajne sklepy, karczmy, kościoły, gabinety lekarskie, szpitale i tym podobne. Tak wyglądały standardowe miasta ludzi. Inaczej jednak reprezentowały się miasta krasnoludzkie, które znajdowały się pod ziemią. Drążone były w skale do których droga była na tyle niebezpieczna że rzadko kto je odwiedzał. Panowało przekonanie że miasta krasnoludzkie są najpiękniejsze ze wszystkich istniejących.