Gry i rozrywka
Gdy przychodzi czas na relaks…

Archiwum z marzec, 2012

Domino

9 marca 2012

42Domino to popularna gra, w której używa się prostokątnych płytek nazywanych kamieniami. Każdy kamień jest podzielony na dwa kwadratowe pola z oczkami, które są identyczne jak w przypadku kostki do gry. Najpopularniejsza i najchętniej kupowana wersja domino to wersja z dwudziestoma ośmioma kamieniami. Tak jak w przypadku szachów, domino najwcześniej pojawiło się w Azji. Kostki używane do tej gry są pochodną słynnych kości do gry. W dawnych czasach tworzono bardzo różnorodne kamienie – od takich, jakie znamy dzisiaj, aż do niezwykle ozdobnych i kunsztownych, które stanowiły raczej maleńkie dzieła sztuki. W Chinach nazywano je „kwat pai”, co oznacza kościane tabliczki. Najprawdopodobniej grę tę znali również starożytni Grecy i Hebrajczycy. Najstarszy komplet kamieni do gry domino odkryto w Egipcie w ruinach Teb, a należał on do zbiory przedmiotów umieszczonych w grobowcu Tutanchamona, jednego z najsłynniejszych i najbardziej tajemniczych faraonów egipskich. Ciekawostką jest, że do Europy domino przywiózł słynny i legendarny wenecki podróżnik, Marco Polo. Rozpowszechniło się ono na „starym kontynencie” dopiero w osiemnastym wieku. W grze mogą wziąć udział dwie, trzy lub cztery osoby. Kamienia odwraca się oczkami do dołu i miesza, a następnie wylosowany rozpoczynający układa pierwszy kamień. Wszyscy kolejni dokładają kolejne kamienie według ustalonych wcześniej zasad. Zazwyczaj kamienie dokłada się tak, żeby stykające się kamienie miały tą samą liczbę oczek, a jeśli gracz nie ma takiego kamienia, to dobiera następny z pozostałej na stole puli. Są to jednak zasady panujące w tradycyjnym dominie, podczas gdy istnieje mnóstwo odmian, na przykład matador, muggins, bergen, sewastopol czy łamigłówka domino. Z płytek domina układa się również niesamowite konstrukcje na słynnym Domino Day.

Kategorie: Domino | Tagi: , , , , , ,

Zwierzęta

9 marca 2012

25Ze światem typu Heroic Fantasy na pewno każdy z nas miał więcej styczności niż nam się wydaję. Po pierwsze gry RPG między innymi Warhammer, Adventures Dungeons & Dragons, Kryształy Czasu i tym podobne. Drugim źródłem są gry komputerowe. Jest ich tyle, że aż trudno cokolwiek wymienić. JHeroic Fantasy jest na tyle popularnym klimatem, że jest stosowany w 90% przypadków jeśli chodzi o gry komputerowe oparte na jakimkolwiek świecie fantasy. Kolejnym źródłem są książki. Jest to również bardzo popularny klimat świata przedstawionego jeśli chodzi o fantastykę dla młodzieży. Może z nim konkurować jedynie science-fiction, jednak to jest już zupełnie co innego. Ostatnim źródłem dzięki któremu mogliśmy się spotkać ze światem Heroic Fantasy jaki teraz przychodzi mi do głowy to są filmy, których również jest bardzo duża ilość. Wymienię tylko jeden, bardzo popularny, który chyba każdy widział. A jest to Władca Pierścieni. Mimo, iż jest to Heroic Fantasy, to świat (postacie, rasy, historia świata itd.) została całkowicie wymyślona przez J.R.R. Tolkiena, który popisał się niesamowitą wyobraźnia i pomysłem, tworząc tak bardzo rozbudowany świat całkiem samemu. Krajobraz świata opartego na klimacie Heroic Fantasy, bardzo przypominał nasze średniowieczne, bądź wcześniejsze ziemie. Na równinach dominowały lasy i puste pola, gdzieniegdzie przepływały wartkie jednak niezbyt duże rzeki. Główne drogi łączące miasta zwane były traktami, które w przeciwieństwie do innych dróg wyłożone były kostką (jednak oczywiście nie taką jak dziś mamy) w celu polepszenia warunków jazdy. W podróży było można spotkać leśniczych, bądź tak zwanych awanturników przemierzających pola. Tereny równinne zazwyczaj otoczone były górami, w których to krasnoludy miały swoje miasta wydrążone w skałach. W ogromnych rozmiarów lasach swoje kryjówki miały elfy, które bardzo strzegły tajemnicy dotarcia do tychże kryjówek aby żadna niepożądana dusza nie miała do niego wstępu. Centralną krainę jaką przed chwilą opisałem, otaczały inne odległe tereny. Bardzo często na południu znajdowały się krainy pustynne, przypominające dzisiejsze państwa afrykańskie takie jak Egipt. Na północy natomiast z reguły były krainy zwane pustkowiami, gdzie żaden człowiek nie chodził, ponieważ żyły tam straszne potwory oraz czciciele bogów śmierci i demonów. Pomimo iż świat oparty na klimacie Heroic Fantasy różnił się pewnymi elementami od dziś znanego nam świata to jednak zwierzęta nie były tym elementem. Oczywiście są wyjątki, ale ogólnie rzecz biorąc występowały tam zwierzęta takie jak znamy. Po lasach biegały wilki, lisy, dziki, niedźwiedzie, króliki i tym podobne. W miastach natomiast ludzie mieli psy, koty, papugi, fretki a na wsiach standardowo krowy, świnie, konie, kury. Jedyne zwierzęta którymisię świat Heroic Fantasy się różnił to zwierzęta zazwyczaj powiązane jakoś z chaosem (ogólnie pojętym złem) albo zwierzęta magiczne, ale to chyba akurat nie dziwi, bo skoro i magii w naszym świecie nie ma, to trudno żeby istniały zwierzęta magiczne. Są to między innymi jednorożce czy gryfy. Istnieją również inne potwory, które nie do końca można nazwać zwierzętami, ale też na pewno nie są postaciami humanoidalnymi. Są to przykładowo gargulce, czyli kreatury przypominające latające skały, które wyglądem mogą przypominać duże nietoperze. Jak widać poza pojedynczymi wyjątkami, świat zwierząt nie odróżniał się w znacznym stopniu.

Kategorie: Pozostałe | Tagi: , , , , ,

Domo solo

6 marca 2012

1Decyduje się więc na dołożenie kamienia 3-2 do układu w innym miejscu (rys. D64), co pozwala na zdobycie 25 punktów (5X5) i wyznacza nie określony dotąd rytm jednego z rzędów: 4. 1, 3, 5, 2… Czesław dokłada kamień 2-1 za 36 punktów (6×6) – rys. D65. Po piqtej turze gry Adam zdobył 299 punktów, Bogusław 269 i Czesław 317. Adam dokłada następnie kamień 5-5, co tworzy dwa nowe rytmy (poziomy 5. 1, 5… i pionowy 5, 5, 5… oddzielony od rytmu czwórek w tej somej kolumnie przerwq w układzie). Za dołożenie tego kamienia zdobywa 18 punktów (3X3X2), co nie daje wiele, ale za to pozbywa się jednego z dwu identycznych kamieni. Sytuację tę przedstawia rys. D,^. Bogusław dokłada kamień 5-1 (rys. Dć7), zdobywajqc 33 punkty (3X11). Czesław dokłada kamień 4-2 (rys. Dć8), zdobywajqc 12 punktów (3X4). Po szóstej turze gry Adam ma na koncie 341 punktów, Bogusław 302, Czesław zaś 329. Adam wykłada teraz swój drugi dublet piqtek (rys. D69), uzyskując 24 punkty (3X4X2). Bogusław dokłada kamień 5-3, zdobywajqc 12 punktów (rys. Dyo). W ten sposób, by w całym prostokącie te same liczby oznaczone na połówkach kamieni (piqtki, czwórki, trójki, dwójki i jedynki) występowały zawsze w układach po trzy na trzech sąsiadujących ze sobą kwadratach prostokąta poziomo albo pionowo. Przykładowy układ domo-solo i jego rozwiązanie przedstawia rys. D75. Istnieje wiele różnych prawidłowych układów domo-solo. Można utrudnić układanie domo-solo, określając z góry, jakie liczby mają znaleźć się no połówkach kamieni w określonych miejscach prostokąta po wykonaniu układu (w czterech rogach, w różnych miejscach prostokąta, które można obejść kolejno ruchem konika szachowego, w dwu rogach i na przekątnej między nimi). Przy wyznaczaniu liczby do układu nie wolno żadnej z nich powtórzyć więcej niż dwukrotnie. Wszystkie tak utrudnione układy dają się zawsze rozwiązać. Dwa przykładowe utrudnione układy domo-solo są przedstawione na rys. D76 i na rys. D77. Jeżeli w grze chce uczestniczyć więcej osób, to wystarczy każdemu z graczy po 15 kamieni. Uczestnicy ustalają jakiś utrudniony układ domo-solo i rozwiązują go na czas.

Kategorie: Domino | Tagi: , , ,

Rozbudowane gry CRPG

4 marca 2012

16Najlepszym przykładem rozbudowanej gry cRPG jest Wiedźmin. Po pierwsze dlatego, że naprawdę oferuje mnóstwo możliwości i jednocześnie reprezentuje naprawdę duży i ciekawy świat, a po drugie dlatego iż jest to bodajże najlepsza i przede wszystkim uznana na świecie gra polskiej produkcji. W Wiedźminie nie dość, że interakcja z otoczeniem jest bardzo ważnym elementem to walka z potworami również jest niesłychanie ważnym elementem. Dodatkowo gracz może sobie poeksperymentować tworząc mikstury z przeróżnych dostępnych w grze składników. Dodatkowo co najważniejsze fabuła jest bardzo rozbudowana, dostarcza emocji na kilkadziesiąt godzin gry, jest ciekawa, zaskakująca i przede wszystkim nie jest liniowa. Co oznacza iż gra może się potoczyć w różnych kierunkach w zależności od naszych poczynań i wyborów dokonanych w trakcie gry. To wszystko niesie za sobą możliwość zakończenia gry na kilka sposobów co zachęca do przejścia gry po raz kolejny. Jest to większość rzeczy, którymi powinna się charakteryzować naprawdę dobra gra cRPG. Gry cRPG w trybie single player dostarczają graczom niezliczone godziny dobrej zabawy, rozgrywki, nierzadko błyskotliwych dialogów i potężnej dawki dobrego humoru. Każda gra cRPG rozpoczyna się od stworzenia (w większym bądź mniejszym stopniu) naszego bohatera z którym będziemy się mogli później utożsamiać. Zwykle nadajemy mu imię, zmieniamy wygląd oraz dostosowujemy cechy i umiejętności aby spełniał nasze oczekiwania. Następnie stawiamy pierwsze kroki w świecie gry. Zazwyczaj mamy trochę wolnego czasu aby porozglądać się po świecie, zapoznać z systemem gry itp. Równie szybko spotykamy NPC (postać niezależną – kierowaną przez komputera), która opowie nam nieco o świecie w którym się znajdujemy, abyśmy mogli lepiej zrozumieć realia gry. Czasem jednak takie informacje są dawkowane przez cały czas gry, co mobilizuje nas do przejścia jej całej aby poznać wszelkie tajemnice. W dalszej części gry, poprzez wypełnianie powierzonych nam zadań, rozmowę z bohaterami niezależnymi oraz walkę z wrogiem zagłębiamy się w fabułę, która niejednokrotnie jest na tyle ciekawa, iż nie chcemy wstawać od komputera aby poznać ją do końca. Gra samemu czyli single player, znacząco się różni od gier w Internecie czyli trybu multiplayer (a raczej w przypadku gier cRPG MMORPG czyli massively multiplayer online role playing game co oznacza masową grę online cRPG). Od razu trzeba zaznaczyć iż gry oferujące oba wyżej wymienione tryby po prostu nie istnieją. Przyczyną tego jest bardzo prosty powód. Obydwie gry bazują na zupełnie innym stylu rozgrywki. Nie można tutaj stwierdzić co jest gorsze, co się szybciej nudzi, czy w co lepiej grać. O ile grę w trybie single player możemy przejść w kilka dni czy tygodni (w zależności od wielkości świata) to gry w trybie multi player nie da się przejść, ponieważ nie ma ona w sobie jako takiej fabuły, w której można dojść do końca. Taka gra polega na rywalizacji (bądź kooperacji) z innymi graczami w trakcie czego rozwijamy swoją postać, zyskując lepsze umiejętności i ekwipunek, dzięki któremu możemy dostać się do kolejnych lokacji. W momencie gdy zwiedzimy już je wszystkie, gra się nie kończy, możemy wrócić do poprzednich, prowadzić interakcję z innymi graczami i dalej się rozwijać.

Kategorie: PC, RPG | Tagi: , , , ,

« Poprzednie Następne »